2010 vs 2011 MOMENTS

Όπως και να' χει
Όπως και να έρθει
Πάντα τον περιμένουμε, με αγωνία
Πάντα τον διώχνουμε με ανυπομονησία.
Εκείνο που δεν αλλάζει, είναι ο εαυτός. Δεν ξαναγεννιέται.Μόνο αναγεννιέται!!!




Το 2010 ήταν

Ιανουάριος

Αινιγματικός

Φεβρουάριος:

 Επίπονος

Μάρτιος:

 Ξένοιαστος

Απρίλιος:

Υπερευαίσθητος

Μάιος:

 Ανατρεπτικός

Ιούνιος:

 Ανατρεπτικός

Κεραυνοβόλος

Ιούλιος:

 Ραγισμένος

Αύγουστος:

Ελπιδοφόρος

Σεπτέμβριος:

Αναζωογονητικός

 Οκτώβριος:

 Ειλικρινής

 Νοέμβριος:

 Αναγέννησις

 Δεκέμβριος:

 Χριστικά Ευλογημένος


 Το 2011 θα είναι

Ιανουάριος:

 Συντροφικός

Φεβρουάριος:

 Πνευματική αγάπη

Μάρτιος:

 Ερωτευμένος

Απρίλιος:

Ταξιδιάρικος

Μάιος:

Θεϊκός

Ιούνιος:

 Ανατρεπτικός

Ιούλιος:

Ηλιόλουστος

Αύγουστος:

 Υπέροχος

Σεπτέμβριος:

 Νοσταλγικός
 Οκτώβριος:
 Απομονωμένος
 Νοέμβριος:
Πολύτεκνος
 Δεκέμβριος:
 1+1=1

Καλή Χρονιά σε όλους

Γεμάτη χαμόγελα και θαύματα στο κατώφλι της καρδιάς σας!

AWAITING

Ξύπνησε με,

Με ακούς;

Όταν η πνοή του νέου χρόνου θα έχει ξημερώσει σε ένα ημερολόγιο.

Με βλέπεις;

Όταν η δύση των χαδιών μοιάζει με ανατολή φιλιού

Όταν η ευαισθησία,σαν δείκτης στο ρολόι μέσα σου,θα ξεκινάει απ'το άπειρο.

Με αγγίζεις;

Όταν οι γιορτινές μέρες πάψουν να είναι τόσο αντιφατικές ανάμεσα στην στέρηση πλούτου και στην προσφορά της ειρωνείας

Με νιώθεις;

Μόλις θα παραδεχθείς πως τα δάκρυα που έχυσες,ήταν μόνο για μένα.

Με διαισθάνεσαι;

Θα κατέβω από ψηλά,από εκεί που παρατηρώ την συνείδηση μου να κοιμάται,και πάλι στο σώμα μου να μπω,εξερχόμενη από το δικό σου σώμα,εισέρχομενη μέσα στην αλήθεια.

Το πιο γλυκό μου ψέμα.....

Αλλιώς άσε με σε έναν νέο κόσμο να υπάρχω,ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο,την επιφάνεια απ'τον βυθό του ωκεανού,που ένα άνοιγμα απ'τα βλέφαρα σου περιμένει,να ξεχειλίσει εντός μου!

Να σε γευτώ,κάθε σου κύτταρο,τώρα και όχι αύριο.Σήμερα και όχι για πάντα.

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Λόγω των γιορτινών ημερών που πλησιάζουν,καλούμαι να επιστρέψω νοερά στην παιδική μου ηλικία,μιας και οι αληθινές στιγμές που έζησα τότε, δεν μπορούν να διαγραφούν απ'τον καθένα που δεν αφήνει ανοιχτή μία χαραμάδα ευαισθησίας να τον διαπεράσει η αγάπη,η ευαισθησία,η μελωδική μουσική.
Με μοναδική αφορμή της εν λόγω ανάρτησης απαριθμήσω έναν έναν τους λόγους που σημαίνουν για μένα πως ήρθαν τα Χριστούγεννα από το χτες στο σήμερα. 
 Σε ηλικία πέντε χρονών περίπου,ανήμερα της γέννησης του Χριστού,είδα για πρώτη φορά τον Εξορκιστή.Όσο και να φαίνεται τρομακτικό,μέσα από την αντίθεση καλού-κακού συνειδητοποίησα την αίσθηση της καλοσύνης μέσα μου.Έτσι ενεργοποιήθηκε μέσα μου,το νόημα της πίστης.Μοιραζόμουν χαρά γύρω από τον δέντρο με ανθρώπους που μάθαινα σιγά-σιγά να αγαπώ και να τους το δείχνω περισσότερο.

  Να εκφράζω αυτό που νιώθω για έναν άνθρωπο,το πόσο μου λείπει κάθε στιγμή,σύνθεση πολλών δευτερολέπτων που έχει ανάγκη να το ακούσει,γιατί ότι και να νιώθεις,τη πιο γλυκιά σκέψη, δεν έχει καμία σημασία αν την κρατάς εντός σου και δεν μπορείς να την εκφράσεις.Είναι σαν να μην σε άγγιξε ποτέ! 

Να δείχνω την ευαισθησία μου συνέχεια,προσφέροντας δωρεά χρημάτων σε κάποια μικρή οργάνωση,γιατί πρέπει η κάθε μέρα να μοιάζει με Χριστούγεννα ιδίως σε αθώες ψυχές που ποτέ δεν έχουν νιώσει τι μεγαλείο κρύβει η εν λόγω ημέρα

Να παίζω επιτραπέζια με φίλους κοντά στο τζάκι πίνοντας ζεστή σοκολάτα ή κόκκινο κρασί με γεύση από κανέλλα και πορτοκάλι που έμαθα να φτιάχνω και με τους άλλους να μοιράζομαι.

Να βλέπω τις νιφάδες του χιονιού να πέφτουν έξω απ'το παραθυρό μου και να οραματίζομαι πως κάθε μία την βλέπει κάποιος αγαπημένος μου άνθρωπος ταυτόχρονα με εμένα.Να ψωνίζω δώρα για αγαπημένα πρόσωπα και να τους τα χαρίζω αναπολώντας μόνο την αίσθηση από το χαμόγελο τους,όταν θα τα αντικρίσουν!

Να δίνεις τον 1ο βαθμό του Ρέικι σε μικρά παιδιά που για να σε ευχαριστήσουν σε ζωγραφίζουν όπως σε βλέπουν εκείνα μέσα απ'τα δικά τους μάτια,η αλήθεια μέσα τους για σένα δεν συγκρίνεται από την άποψη που φυλάς μέσα σου κρυμμένη για τον εαυτό σου και στο τέλος να σε ακουμπάνε με τα χέρια τους και να σε ενεργοποιούν με την θέρμη των χεριών τους και την φλόγα της ψυχής τους!

Να λαμβάνω την μύηση του θεραπευτικού αγγίγματος της Χριστικής ενέργειας καλούμενη να θεραπεύσω μακροπρόθεσμα όσους την χρειάζονται και την αναζητούν για να ανακαλύψουν ποια είναι η υπηρεσία της ψυχής τους και να θεραπευτούν από τις λειτουργίες που του απομακρύνουν απ'το Φως της!Να φάμε για μία στιγμή όλοι μαζί σαν οικογένεια που μοιράζεται το ίδιο αίμα,το ίδιο κάρμα μόνο.Εκφράζοντας αλήθειες που θα προδώσει το κόκκινο κρασί,λόγια γλυκά πασπαλισμένα από γεύση κάστανου μέσα από την γέμιση της καρδιάς της γαλοπούλας και γύρω κεριά αναμμένα.Ας δείξει ο καθένας απ'τα λόγια του ποιό είναι το δικό του φως.Την ποιότητα της ψυχής του!Αυτό για μένα θα είναι δώρο.Όχι ανούσιες ανταλλαγές προϊόντων που δείχνουν πως δεν μας ξέρεις,πως δεν μας έμαθες ποτέ. 


Αλήθεια,τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για εσάς;Αναμένω την κατάθεση ψυχή σας.

MIRACLES FROM THE ABOVE

Απόψε το βράδυ μέχρι και την νύχτα των Θεοφανίων,ο ουρανός περήφανος θα περιμένει τις ευχές σας.

Εμπιστευτείτε του το θαύμα,την χαρά και την υλοποίηση τόσο των ονείρων όσο και των επιθυμιών σας!

Μιλήστε του...

απευθυνθείτε του...

ζητήστε του ότι η ψυχή σας από την ολότητά σας αναμένει...

Ρωτήστε ανοιχτά για την καρδιά σας, ποια αρετή έρχεται στον δρόμο σας για να  την συντροφεύει.

Το μυαλό δεν έχει απαντήσεις και η καρδιά δεν έχει ερωτήσεις.

Σας εύχομαι από καρδιάς την άμεση υλοποίηση τους!

AFRAID....

SERENDIPITY!!!

Ύστερα από ένα εύλογο διάστημα που συνειδητοποίησα την φύση των ενεργειακών ενώσεων που έχω με πολλούς ανθρώπους,βλέποντας τους κύκλους μαζί τους μοιραία να κλείνουν και άλλους στα άξαφνα να ανοίγουν ενώ δεν το περίμενα ανέκτησα περισσότερη γνώση για την αληθινή μου ταυτότητα-ότι έλκω, είμαι και ότι διώχνω, έγινα- απέκτησα το θάρρος να ξεκινήσω το παρακάτω παιχνίδι:
Οι όροι είναι οι εξής:
Πάρτε στα χέρια σας ένα βιβλίο που θα θέλατε να χαρίσετε είτε γιατί σας συγκίνησε το περιεχόμενό του και βαθμιαία σας άλλαξε την ζωή ή την γνώση που σας γνωστοποίησε θέλετε να την μοιραστείτε με κάποιον και γράφτε απλά το ονοματεπώνυμό σας-και μόνο αυτό-στην πρώτη λευκή σελίδα του.Δώστε το εκείνη την στιγμή σε κάποιον που είναι κοντά σας ή μόλις δείτε κάποιον γνωστό σας σε ένα οικείο περιβάλλον και ζητήστε του να το διαβάσει και εκείνος και ως αντάλλαγμα ζητήστε του μόνο 5ευρώ(η γνώση πρέπει να εκτιμάται κατά κάποιο τρόπο) και ζητήστε του να κάνει το ίδιο με κάποιον γνωστό του με ανταλλαγή του ίδιου ποσού αφού το διαβάσει πρώτα το βιβλίο που δίνει είτε είναι το καινούργιο,είτε το δικό σου.Η ροή του παιχνιδιού πρέπει να ξεκινήσει από εσάς και να καταλήξει σε εσάς,αν όλα πάνε καλά!Σκοπός είναι η συνειδητοποίηση της γνώσης που ανακτάται και όχι η αισχροκέρδεια.
Κάθε φορά που δανείζετε και δανείζεστε ένα βιβλίο θα πρέπει να αναγράφεται το όνομα σας στην πρώτη σελίδα κάτω από το όνομα του τελευταίου ανθρώπου που το διάβασε.Δεν είναι εφικτό να υπάρχει μόνο το δικό σου όνομα!
Τα 5 ευρώ που πήρατε θα τα δώσετε και εσείς με την σειρά σας ως ανταλλαγή κάποιου άλλου βιβλίου και ποτέ δεν θα σας λείψουν.Ο κύκλος της ενέργειας των χρημάτων πρέπει να είναι σε ισορροπία όπως και οι αρετές και οι γνώσεις που μεταδίδετε και λαμβάνετε στα κοινωνικά σας σύνολα.
`Όταν δίνετε παραπάνω χρήματα απ'όσα λαμβάνετε, εκτιμήστε την φύση των ανθρώπων που συναναστρέφεστε.Σύμφωνα με τους κανόνες όλοι όσοι λαμβάνουν μέρος στο παιχνίδι μένουν με 5 ευρώ δίνοντας ένα βιβλίο που είναι και ο τελικός σας στόχος.Δεν είναι ανάγκη να συμβαίνει κάθε μέρα.Έστω και μία φορά είναι αρκετή.Αν κάποιος στα άξαφνα σας φέρει ένα βιβλίο και σας ζητήσει το ποσό των 5 ευρώ θα ξέρετε πως κάνει το ίδιο με εσάς.
Αν σας επιστραφεί πίσω το βιβλίο που δώσατε πρώτος,σφραγίστε την σελίδα με την λίστα των ονομάτων και κρατήστε το.Ίσως και να σημαίνει ότι ο κύκλος των ανθρώπων γύρω σας είναι τόσος όσος χρειάζεστε!Δίκη σας είναι η βούληση αν θέλετε να μεγαλώσει ή έτσι να παραμείνει.Σε κάθε περίπτωση όμως έχετε ανταλλάξει ίση γνώση και ενέργεια με όση λάβατε.
`Εάν δεν σας επιστραφεί ποτέ το βιβλίο ίσως και να σημαίνει ότι ο κύκλος όλο και μεγαλώνει και πρέπει να είστε υπερήφανοι για όσα δίνετε και προσφέρετε στο Όλον!Έχουν κάποιον αποδέκτη.Αναρωτηθείτε για μία στιγμή πόσες αλήθειες μεταδίδετε στην διάρκεια της ζωής σας,γυρίζουν ανά τον κόσμο,φιλτράρονται και μεταδίδονται και σε άλλους.
Δεν είναι αναγκαίο πάντα να έχουμε τον τελευταίο λόγο στα ίδια μας τα λόγια.Ας αφεθούμε στην ροή των πράξεων μας.
Το αποτέλεσμα είναι θαύμα για τους ίδιους μας τους εαυτούς!Πολλές εκπλήξεις θα σας περιμένουν!Είτε συγκεντρώσετε ελάχιστα βιβλία είτε κανένα,θα έχετε πάντα το ίδιο "εισιτήριο"στα χέρια σας.Την γνώση της αξίας σας.
Θα ήμουν πραγματικά ευγνώμων αν επιστρέφατε κάποτε και αφήνατε ένα σχόλιο εδώ,κάτω από την ανάρτηση,αν λάβατε κάποια στιγμή πίσω το βιβλίο που με χαρά προσφέρατε!
Η γνώση είναι αγάπη,προσφέρει ευχαρίστηση και πάντοτε επιστρέφει στο πλήρωμα του χρόνου.Ζητάει μία διέξοδο από το είναι σας.Κάποιο άλλο είναι, θα κλείσει τον κύκλο,θα συμπληρώσει το παζλ,θα την επεκτείνει βήματα παρακάτω και αυτό δεν ανταλάσσεται.Απλά αναδρομικά αξιολογείται στης ψυχής το αιώνιο κυκλικό ταξίδι!
Καλή αρχή...
Καλή επιτυχία!!!

ΛΥΚΟΦΙΛΙΕΣ

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό χωριό της Αριζόνας σε μία ήσυχη φυλή των Ινδιάνων ένα παιδάκι παίρνει το θάρρος να ρωτήσει τον σοφό και ώριμο παππού του.
"Παππού,γιατί οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί;
"Τι εννοείς παιδί μου";
"Γιατί μερικοί είναι γεμάτοι χαρά, καλοσύνη και αγάπη και άλλοι κρύβουν στην καρδιά τους μίσος,προκαλούν κακό στους άλλους;
"Αγαπημένο μου παιδί, ήρθε η στιγμή να μάθεις πως κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του δύο λύκους.Έναν λευκό και έναν μαύρο.Ο λευκός λύκος είναι γεμάτος αγάπη, πληρότητα,κατανόηση, συμπόνια,ηρεμία,γαλήνη,εμπιστοσύνη,αλήθεια,φως και αθωότητα.Δεν πειράζει ποτέ κανέναν.
Ο μαύρος λύκος είναι γεμάτος εκδίκηση, θλίψη,θυμό,κακία,λαιμαργία,φθόνο,ψέμα,μνησικακία,και προκαλεί κακό παντού.Σε όποιον συναντάει.
"Και ποιος από τους δύο νικάει παππού";
"Εκείνος που ταίζεις περισσότερο"


Αφιερωμένο στην Γκραζίνα Στεφάνιακ που μου το δίδαξε για να το αφηγηθώ με την σειρά μου σε όλους εσάς!

ANGELS DAY

Μία τέτοια μέρα μόνο ευχαριστώ μπόρω να αποδώσω ως ευχή,χαρά και θαύμα που υπάρχετε από ψηλά, κρυφά ( μέσα στην ψυχή) και φανερά (μέσα στην ζωή μου).


Μόνο για σήμερα και για πάντα Ευγνωμονώ:


Τον Αρχάγγελο Γαβριήλ που με καθοδηγεί μέσα από τα όνειρά μου

Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που στηρίζει στο σύμπαν τα φτερά μου, με γεμίζει δύναμη και με φέρνει αντιμέτωπη με την Δικαιοσύνη


Τον Αρχάγγελο Ουριήλ που με ανοίγει στην επικοινωνία με τις ανώτερες διαστάσεις, τον εσωτερικό μικρόκοσμο που ανοίγει στον μακρόκοσμο του Όλον
Τον Αρχάγγελο Σαμουήλ που φορτίζει την καρδιά μου με αγάπη,ελευθερία,σεβασμό,εκτίμηση,ανιδιοτέλεια,χαρά,αυτονομία και εμπιστοσύνη μα πάνω απ'όλα ευγνωμοσύνη


Τον Αρχάγγελο Αλθαήρ για την δικαιοσύνη στον Εαυτό μου
Τον Αρχάγγελο Ραφαήλ για την πολυδιάστατη θεραπεία που προσφέρει σε όλα μου τα κύτταρα που συνθέτουν με τον τρόπο τους,ένα κομμάτι από το δικό μου Είναι....
Τον Αρχάγγελο Ζακχιήλ για την ενίσχυση,την εξισορρόπηση και την προστασία όλων μου των συναισθημάτων.
Στους αρχαγγέλους της δικαιοσύνης, της λογοτεχνίας, των 3 ευκαιριών, της αφθονίας που φέρνουν την αρμονία, την τύχη,την ευδαιμονία,την ευημερία,την καλοσύνη,την έμπνευση και το ταλέντο μέσα στην ζωή μου!
Αποδίδω ένα μεγάλο Ευχαριστώ στον Ανώτερο μου Εαυτό, Εύοσμο,Ίασμο και Ιάγο, σε όλες τις διαστάσεις που στέλνουν από εκεί ανθρώπους,αξίες, αρετές,ενίσχυση και προστασία στην όποια ενέργειά μου.
Στον Δάσκαλό της Χριστικής ενέργειας που διαποτίζει την αύρα,το νου,το πνεύμα για να απλωθεί στην ύλη.




Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν επίγειο και ενσαρκωμένο άγγελο που υπάρχει στην ζωή μου που έχει αύριο γενέθλια,τον Νίκο από το άλλο πλευρό της ύπαρξης μου!

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ !!!

Αν και ο τίτλος είπε τα πάντα και η εικόνα όλα τα υπόλοιπα....

Προσθέτω μόνο αυτό

Χρόνια Πολλά Αστερένια μου.
Είθε να μην λείψει απ'την ψυχή σου ποτέ το φως που δένει αρμονικά την νύχτα και την μέρα μας σε κάθε εναλλαγή της σύντομης ζωής μας.

Δικαιούσαι πάντα να είσαι ευτυχισμένη,να χαμογελάς,να καρδιοχτυπάς,την χαρά να απλώνεις γύρω σου,μέσα μας και να χαλάς με κάθε τρόπο τα κίβδηλα καμώματα της λύπης όταν την ανισότητα του πάθος θέλει να φέρει στην ζωή σου!

Η ΓΝΩΣΗ ΠΟΝΑΕΙ...

Πότε κανείς δεν θα σου συγχωρέσει όταν γνωρίζεις την αλήθεια γύρω σου,αυτό που θα συμβεί είτε γιατί διαθέτεις κάποιο έμφυτο ταλέντο να βλέπεις όνειρα, μέσα από τα οποία να οραματίζεσαι το μέλλον...

Είτε γιατί έχεις μια ηγετική θέση/θέση ισχύος στην επαγγελματική σου πορεία και ξέρεις ποιος από τους συναδέλφους σου σε περίοδο κρίσης θα αναγκαστεί εκ των συνθηκών, να αποχωρήσει.
Εδώ και μία εβδομάδα ξύπνησα με ένα φρικτό όνειρο,που βγήκε αληθινό.
Έφυγες μακρυά μας.Εάν είναι άδικο δεν ξέρω.Ήταν δρομολογημένο,προδιαγεγραμμένο να συμβεί.Και αυτό είναι που με θλίβει.Πως είναι όλα σκηνοθετημένα;Πως νομίζουμε ότι ελέγχουμε τα πάντα και στην ουσία δεν είναι τίποτα δικό μας;Νομίζουμε ότι ανήκουμε κάπου σε κάποιο χώρο,σε κάποια θέση στην καρδιά μέχρι τελευταίας προθεσμίας...
Δεν άντεξα και σε προειδοποίησα, ότι μέσα στο χάους του υποσυνειδήτου μου σε διέκρινα να κλαις.Γιατί δεν είχα ενοχές και τύψεις ως προϊσταμένη.Δεν το επέλεξα σε διαβεβαιώνω!Είχε ανακοινωθεί σαν πλάνο όμως!Σε όλους σας.
Την επόμενη ημέρα αυτής της ανακοίνωσης όλοι με κοιτούσαν.Με ανέκριναν με το βλέμμα τους να αποσπάσουν απαντήσεις.Ποιανού η θέση και η μοίρα στην δουλειά κρέμεται από ένα συρματόπλεγμα.Ενεργειακοί ράβδοι τόσο αόρατοι σαν χρώμα μα τόσο αισθητοί σαν αφή, και πράξη καρφώθηκαν επάνω μου,μου απομυζούσαν ενέργεια.Αυτό είναι το θέατρο του παραλόγου.Το απόλυτο θέατρο ελέγχου.Ποιός κρύβει μέσα στα χέρια του εξουσία;Αυτοί που ξέρουν να ρουφάνε την ενέργεια του άλλου χωρίς να ρωτάνε γιατί μόνο έτσι θα χρειαστεί να μάθουν,παρασιτικά και τόσο εγωιστικά ή όσοι γνωρίζουν στην ουσία και δεν ανακατεύονται.
Όπως και να'χει,όποια και αν είναι η αλήθεια, το γραφείο σου εμεινε κενό από την φυσική σου παρουσία και τις καλές σου πράξεις.
Δελφίνοι δήθεν καλοσύνης σφετερίστηκαν την θέση και τις γνώσεις σου.Αυτές που σε ανάγκασαν να δώσεις σε άλλους,να μεταλαμπαδεύσεις.

Α λ ή θ ε ι α, Θ α μ ο υ λ ε ί ψ ε ι ς !!!!

Εξαιρετικά αφιεωμένο στην φίλη και πάντα συνάδελφό μου,Βάλλια!

1+1=1

Αυτό περιμένω!Να κοιμηθούμε αγκαλιά-μαζί- πάλι στο ίδιο κρεβάτι.Να είναι το σώμα σου πλάι, και όχι πάνω ή μέσα στο δικό μου!
Να λείπουν οι αισθήσεις και η ηδονή να παίζει κρυφτό.
Να βγαίνουν από τα χείλη μόνο οι λέξεις λες και είναι φιλιά, πότε από το δικό σου στόμα και άλλοτε από το δικό μου,να συμπληρώνουν τις φράσεις του χθες με ένα μέλλον.Με ένα και,όχι αλλά!Αν θες και πάλι,δεν σου χαλάω το χατήρι,μιλάμε μόνο για το παρόν.
Αγκαλιασμένοι σφιχτά,να αφήσουμε τα όνειρα της νύχτας να βρέξουν σαν δροσιά το μαξιλάρι μας.Είμαστε μία λογική,ένα κοινό συναίσθημα.Είμαστε μία καρδιά που ένα σεντόνι μόνο την καλύπτει βουτηγμένο από το άρωμα των δυο μας και σαν μαγνήτης έλκει το χτύπο της άλλης όταν είναι κολλημένες.Να πούμε καλημέρα το πρωί και να μην χωρίσουμε μέχρι την νύχτα.Ναι,την σκέψη μου πάλι διάβασες.Η συντροφικότητα είναι το πιο σημαντικό ψυχικό ένστικτο!
Κάποιες φορές-ίσως και σπάνια-μόνο μαζί σου το αισθάνομαι πως 1+1=1.

Σ'ευχαριστώ από καρδιάς γι'αυτό!

AURANGEL 3 ΧΡΟΝΩΝ!!!

Πότε πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια!
Όταν χάρισα στην ύπαρξη μου άλλο όνομα,άλλο φως,χρώμα και δόνηση,όταν βαφτίστηκα Aurangel.
Μπήκα σε ένα νέο ειρμό πραγμάτων,καταστάσεων με αφορμή τις λέξεις που έπρεπε να ζωγραφίσω,να περιγράψω και να τους δώσω τροφή,νόημα και ουσία να της αντιληφθεί ο ένας, ο κάποιος,εσύ, που διαβάζεις αυτήν την στιγμή.
Μπήκα σε ένα κοχύλι,και έμεινα εκεί.Μέσα στον ωκεανό της καρδιάς μου και τις τόσες συνειδητοποιήσεις της,ευαίσθητες χορδές που άγγιξε το δοξάρι της ψυχής μου.Δεν πήγε χαμένη η μουσική,από το κλάμα,το γέλιο,την συγκίνηση,την χαρά,την υπομονή,την δυσαρέσκεια,την εκτόνωση,την ψευδαίσθηση,την αλήθεια,το μύθο,το παραμύθι,την πραγματικότητα,τον ήχο και την σιγή.Την αφουγκραστήκατε όλοι σας.Ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο την ανέλυσε,την άκουσε,την έζησε μέσα απ'τα δικά μου μάτια,απ'το τραγούδι της σιωπής μου.

Σας ευχαριστώ όλους μέσα απ'την καρδιά μου που δώσατε ζωή με τα σχόλιά σας, στο όραμα μου.Να λέω την αλήθεια που με εκφράζει με όποιο τίμημα!Ότι σας άγγιξε,αυτό έχει σημασία!Κάθε δοκιμασία που βιώνω ετεροχρονισμένα ή μη,βρήκε επιτέλους τον στόχο της.Ν'αγγίξει την καρδιά σας.Ένιωθα μια παρηγοριά ότι δεν είμαι μόνη.Έχω σε κάποιον κάτι σημαντικό να διηγηθώ.Όπου και αν πάω θα είμαι πάντα εδώ για όσο υπάρχω μέσα σας!

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιον που δεν έλειψε στιγμή από δώ,τον Ηφαιστείωνα όπως και στον φίλο μου dazed n' confused που με βοήθησε στην δημιουργία του εν λόγω ιστολογίου!

Απλά,γλυκά και ταπεινά σ'ευχαριστώ για όλα...

ΓΕΦΥΡΑ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Είδες;Κάποιος εκεί ψηλά στην σχέση μας ορίζει πάλι την ελπίδα και χτίζει γέφυρες, τις μοναξιές μας να ενώσει.Μέχρι στιγμής η ακοή έχει τον πρώτο ρόλο.Η όραση παίζει κρυφτό.Η αφή,λέξεις πληκτρολογεί μέχρις εκεί που αισθάνεσαι ασφαλής.
Ας παίξουμε πάλι μαζί κάτω από άλλους κανόνες χωρίς ετικέτες και περιορισμούς.Τα μάτια θα δέσω,τα χέρια θα κρύψω να μην σε αγγίξω και χάσεις τον έλεγχο μαζί μου.Μα την καρδιά σου;Την δική μου;Μπορείς να την κοροϊδέψεις,να σταματήσει να χτυπά;

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ...

Κάποιες φορές τα λόγια δεν χωρούν σαν λέξεις πουθενά.....(ούτε καν μέσα στην μνήμη μας)!

Εξαιρετικά αφιερωμένο στην γιαγιά μου ...

JUST GO WITH THE FLOW...

30/5/10
Κάθισα ευλαβικά σε ένα τραπέζι με πέντε άτομα,με φόντο την Ερμούπολη,ήμασταν έτοιμοι για δείπνο.Τα παράπονα για όσα δεν μου έδωσες γέμιζαν όχι απλά υπάκουες σκέψεις,τις καρέκλες γύρω μου,την άγρια θάλασσα μέσα μου,ίσως και ολόκληρο το μαγαζί της φίλης μας. Θα υποκρινόμουν την αδιάφορη σε ότι και αν έλεγες,σε ότι και αν έκανες στο εξής ηρεμώντας για λίγο τα κύματα μέσα μου.Οι λέξεις όμως που έμαθα με τυχαία αφορμή χάρη στις βουλές του σύμπαντος- ποιος εκ των τεσσάρων ατόμων δίπλα μου είναι τώρα ερωτευμένος-σε έχρισαν πάλι Ποσειδώνα της εσωτερικής μου τρικυμίας. -" Έχω να ερωτευτώ δέκα χρόνια".Αυτό απλά πάνω μου ξεστόμισε ο Κ.
Η τρίαινα έσκισε την καρδιά μου σε χίλια κομμάτια.Οι πέντε σφαίρες χτύπησαν εμένα,η τελευταία σε αυτήν την πράξη του δράματος θα χτύπαγε εσένα.Μόνο που κανένας εκ των δύο μας, δεν κρατούσε όπλο.Μονάχα προθέσεις για να βλάψει τον άλλον.Ποιος αγαπάει λιγότερο,ποιος ζηλεύει περισσότερο, ήταν το μοτίβο της αποψινής βραδιάς με ειρωνεία την άποψη του φεγγαριού που μία μία ρουφούσε τις σιωπές τριγύρω σαν να μας έχρισε κάποιος εσένα και εμένα, πρωταγωνιστές.
Δεν είχα παράπονο.Έπαιζαν και άλλοι στο ίδιο έργο,δεν μοιραζόμασταν μόνο οι δυο μας ατάκες -προσβολές!
Μέχρι να μάθω την αλήθεια που τόσο καιρό μου όφειλες,όταν έσερνα στην Σύρο βαλίτσες γεμάτες ρούχα,τα όνειρα και τις προσδοκίες μου τις φόρτωνες εσύ,και εγώ με πίστη και υπομονή τόσο μα τόσο μόνη τα μετέφερα σε όλο μου το είναι.
Παρέλασαν λοιπόν τέσσερα άτομα ακόμη στην σκηνή που κάποιος είχε στήσει.Από την αρχή της βραδιάς μέχρι και το τέλος ήμασταν τα μόνα σταθερά άτομα στο τραπέζι.Μία σκιά,γιατί γυναίκα δεν την λες,ήρθε κοντά σου και άρχισε να σε χαϊδεύει.Μα όχι μόνο με τα χέρια,με την αίσθηση της λαγνείας ολόκληρη.Έκανα λάθος τελικά.Δεν διαθέτει μόνο 9 κεφάλια μία Λερναία Ύδρα.Ήθελες να ζηλέψω.Το πέτυχες.Μα δεν φρόντισες καθόλου για το μέσο.Έγινες έρμαιο των ανασφαλειών σου όταν φλερτάρεις τόσο διαχυτικά με δυο καρδιές συγχρόνως.Το τηλέφωνο μου χτυπούσε,έφυγα διακριτικά κάπου απόμερα για να απαντήσω.Από το πλάνο μεμιάς εξαφανίστηκες.Γύρισα πίσω στην καρέκλα μου μα ήσουνα απών.Με βλέμμα διακριτικό στα αριστερά μου,έψαχνες με το βλέμμα της απόχης κάποια αποδοχή μέσα απ'το δικό της.Με τα χείλη του Ιούδα,ασπάστηκες για λίγα δευτερόλεπτα ένα κοινό μέλλον μαζί της.
Μα στην παρέα μας προστέθηκε και κάποιος άλλος.Όμοιος καθρέφτης με εσένα.Από την άλλην που φιλούσες λίγο πριν τραβήχτηκες και ήρθες δίπλα σε μένα.Όσο εκείνος μου έδινε σημασία και ρώταγε για μένα ότι δεν ήθελες ποτέ να μάθεις, η σκιά σου πάνω μου με έπνιγε,δεν με άφηνε ν'ανασάνω.Σχημάτισε χέρια που ποτέ ερωτικά δεν με είχαν αγγίξει,ξάφνου να με αγκαλιάζουνε.Ήθελες και εκείνος να ζηλέψει -μα στην ουσία το τόλμησε πρώτα εκείνος -να ακυρώσει μέσα του την όποια εικόνα έπλασε πλάι με εμένα ως φαντασίωση.Όταν τα ξημερώματα ζήτησε το τηλέφωνο μου,εσύ,ένα βήμα πιο πέρα ζήτησες μέχρι το σπίτι να με συνοδέψεις.Εγω το αρνήθηκα με μία φτηνή δικαιολογία σαν τις δικές σου όλο αυτό το διάστημα για να μην το κάνεις.Ένιωθα τόσο κουρασμένη.Τόσο παραδομένη.

Κατά την διάρκεια της επιστροφής προς το δωμάτιό μου χωρίστηκα σε δυο μέρη.Σε ανώτερο και κατώτερο εγώ.Μονομαχούσαν μέσα μου.Κανένας δεν βγήκε νικητής μέχρι τα μάτια μου να κλείσω.Τα συναισθήματα ανάμεικτα που κατακλύζαν την καρδιά μου.Περηφάνια,φόβος και δέος της διπλής κατάκτησης.Δεν ήταν δίκαιο όμως να αισθάνομαι χαρά για το παλιό.Μόνο για το καινούργιο με την ταυτότητα του Γιάννη.Χρειαζόμουν ενίσχυση ενεργειακή και έτσι με απόλυτο βοήθημα την Χριστική Ενέργεια της ψυχής μου και την θέρμη των χεριών μου υπέβαλλα την ολότητα μου μέσα σε πολυδιάστατη θεραπεία.Η προσωπικότητα επιτέλους παραδόθηκε.Έπεσε σε λήθη και σε νάρκη.Kάπου εκεί βρισκόμουν ανάμεσα σε όνειρα.Μία φωνή με ξύπνησε με τις λέξεις της.Όχι δεν ονειρευόμουν.Απλά άκουγα την χροιά,έψαχνα την ουσία.

"Ξέχασε τον.Δεν είναι για σένα.Δεν έχεις να του δώσεις τίποτα πια.Δεν έχει να σου δώσει κάτι νέο.Μπες σε άλλη τροχιά.Την καρδιά σου την περιμένει ο Νίκος"!

Ακόμη και τώρα μέρες,μήνες μετά δεν μπορώ με βεβαιότητα να ορκιστώ ποια είναι η θεική Πηγή της φωνής και του μηνύματος που όλο πίστη και εμπιστοσύνη μου μετέφερε.Δεν έπρεπε πλέον όμως να βασανίζομαι με κάποιον που δεν μου άξιζε.(σσ Εξωστρεφής Παράδεισος)Έτσι έφυγα από το νησί άλλος άνθρωπος.Εκείνος δεν με αποχαιρέτησε ποτέ και εγω με άλλα μάτια και πορφυρές εντυπώσεις επέτρεψα στην καρδιά μου να πλεύσει στο κύμα και να φύγει μακρυά.Πιο κοντά στην καρδιά του Νίκου.Μέχρι τότε,δεν γνώριζα κανέναν με το ίδιο όνομα.Μονάχα τον μπαμπά μου.

6/6/10
Απόλυτα ανανεωμένη,ξορκίζοντας το παρελθόν,δημιούργησα όμορφα κεριά εναποθέτωντας μέσα στην φλόγα τους όλη μου την πίστη,την εμπιστοσύνη,την αγάπη,το φως και την καλοσύνη.Το πάθος μου τα έντυσε με έντονα χρώματα αρώματα και ενέργεια.Μου είχε ζητηθεί από μία φίλη να συμμετέχω σε έναν φιλανθρωπικό σκοπό για την διάσωση της χελώνας careta-careta και από τα κέρδη μου, να δώσω μερίδιο για να στηρίξω την προσπάθεια.Η βροχή είχε κάνει την εμφάνιση της από το πρωί.Ο ήχος της σχεδόν μέσα από τα παράθυρα έδινε ρυθμό σε μία συζήτηση με την ομάδα μου-την ιερή μου οικογένεια του ρέικι και των αγγέλων- πως κάθε άνθρωπο που αναβαθμίζεται τον περιμένει ακολούθως κάποιος ξεχωριστός για να συνεχίσουν μαζί ένα ιερό έργο σαν πολίτες μίας ανώτερης διάστασης που τείνουμε να αναβαθμίσουμε.Οι Ανώτεροι Εαυτοί μας ξέρουν το ταίρι,την αδερφή ψυχή μας,τον ψυχοσύντροφό μας και πρέπει να αφεθούμε στην εμπιστοσύνη.Εμείς θέλουμε να πονάμε πλάι σε λάθος επιλογές και όχι εκείνοι.Η κουβέντα αυτή μου είχε αναπτερώσει το ηθικό.
Όσο περνούσαν οι ώρες,τόσο πιο κοντά βρισκόμουν προ των πυλών αυτής της μοιραίας συνάντησης.
Κατά την διάρκεια της εν λόγω οργάνωσης που ήμουν προσκεκλημένη συνάντησα τόσο κόσμο.Γνωστούς ανθρώπους που είχαμε χαθεί.Μεταξύ αυτών, φίλους όπου συνομιλούσαμε για την ενέργεια του ρέικι,την δύναμη των αγγέλων,για την ύπαρξη πολιτισμού σε άλλες διαστάσεις (σσ ufo) και συγγενείς που οικογενειακές συρράξεις μας χώρισαν.
Τα κεριά που είχα φέρει στον χώρο τα είχα εγκαταλείψει.Πηγαινοερχόμουν από μέρος σε μέρος.Όσο καθόμουν αγκυλωμένη στο στεγνό μέρος του κήπου,ένιωθα δύο μάτια να με κοιτούν έστρεψα την προσοχή μου για να αντιληφθώ ποιος εξέπεμπε την ενέργεια του προς το μέρος μου και είδαν έναν πολύ αρρενωπό,γλυκό άνθρωπο απλά να απομακρύνεται.Ήμουν στα αριστερά του.Ούσα αμέριμνη καθώς προχωρούσα προς τις δημιουργίες μου,έπεσα πάνω σε πηγαδάκι τριών ατόμων,χωρίς να προλάβω να αντιδράσω βρέθηκα να μιλάω στα αγγλικά περί ψεκασμών στο αιθερικό πεδίο της Γης από τα αεροπλάνα.Η φίλη μου η Κρίστυ με είχε αρπάξει από το μπράτσο για να με συστήσει στην παρέα της.Ανάμεσά μας ήταν και εκείνος.Αφού συστήθηκα μαζί του,ανταλλάξαμε τηλέφωνα,του έδωσα το δικό μου,για λόγους που ακόμη δεν ξέρω.Ήταν πολύ γλυκός.Το βλέμμα του εισχώρησε μέσα στο δικό μου.Η φωνή του χτυπούσε κάθε χορδή μέσα μου.Η χημεία ήταν ολοφάνερη.Έπρεπε όμως να μαζέψω τα κεριά γιατί ήμουν η τελευταία που είχε γεμάτο πάγκο.Δικαιολογήθηκα με αμηχανία,ευχαρίστησα τον Νίκο και ενώ έφευγα,εκείνος με ακολούθησε.
Για μία ακόμη φορά δεν συμμάζεψα τίποτα και η φίλη μου η Χρυσάνθη που μοιράζονταν τον ίδιο πάγκο με τον δικό μου με τους πίνακες των αγγέλων,τα δημιουργήματά της,προσπάθησε να με διευκολύνει και γέμιζε και τις δικές μου κούτες για να μην με διακόψει.
Εμείς μαζί,μοιάζαμε σαν να είχαμε διαφύγει από το σκηνικό ενώ απλά μιλούσαμε.Σαν ένας χορός ξωτικών που αγκαλιάζονται στο ξέφωτο.¨Όλα γύρω μας είχαν μαζευτεί,ο χώρος είχε αδειάσει και οι εποχές άλλαζαν γύρω μου.Η καρδιά μου πέρασε από τον χειμώνα μέσα σε καυτό καλοκαίρι.Γύρω μας η άνοιξη έριχνε φύλλα δέντρων να μας καλύψουν. Με μία μόνο αφορμή,εκείνον.Την καρδιά του!

Καθώς σκοτείνιαζε,έπρεπε να χωριστούμε. Aν και έφευγε μακριά μου,φιλώντας με προηγουμένως στο μάγουλο, η σκιά των χεριών μας ήταν ενωμένη!Τον τραβούσα στο μέρος μου και εκείνος με παρέσερνε κοντά του.
Εντελώς απορροφημένη από την επαφή μας άρχισα να κουβαλάω τις κούτες που είχε γεμίσει η Χρυσάνθη.

Η Κρίστυ αφού μίλαγε μαζί του ήρθε προς το μέρος μου και είπε" δεν ξέρω τί θα κάνεις, τον Νίκο τον προορίζω για σένα"!
Σαν Ηρακλής που βρήκε την δύναμη που είχε χάσει τόσο χαμένο χρόνο,σήκωσα τις κούτες με μία προσπάθεια και πήγα στο αυτοκίνητό μου.
Δεν της απάντησα τίποτα.Μονάχα χαμογέλασα και την φίλησα τιμής ένεκεν!

Μόλις έβαλα μπροστά την μηχανή του αυτοκινήτου,θυμήθηκα τη φωνή στο όνειρό μου.

"Την καρδιά σου την περιμένει ο Νίκος".


Αφιερωμένο στο ανώτερο θέλημα,την θέληση και στην ροή Του

Η ΙΘΑΚΗ ΜΟΥ

Βλέφαρα κλειστά
ανάμεσα στο αύριο και το χθες αμπαρωμένα.
Η προβολή ξεκίνησε,το έργο δυστυχώς τελείωσε.
Η Πηνελόπη της καρδιάς μου εσένα περιμένει.
Εσύ κοντοζυγώνεις να φτάσεις στην καρδιά μου,και ας βαδίζεις με βήματα αργά και σκέψεις μακρόσυρτες.
Όλες οι περιπέτειες δεν μοιάζουν τόσο με μαθήματα μα ως της ψυχής τα πάθη.

Μου μοιάζει τόσο με ειρωνεία απ' την Ιθάκη που βιάζεσαι να πας,ακόμη δεν έφτασες εκεί,βιάζεσαι τόσο γρήγορα να φύγεις!Τα κύματα της θάλασσας αν και γαλάζια και βαθιά δεν κρύβουν της επιθυμίας σου τον καθρέφτη!

Χρόνια πριν,ακόμη και αν ο Όμηρος ο ίδιος όλο τυχαία με ρωτούσε,
ποια είναι η Ιθάκη μέσα μου,το λιμάνι στην ψυχή μου,
ακόμη και αν δεν σε γνώριζα,έτσι θα βάφτιζα με δάκρυα στα μάτια...

την καρδιά Σου!

αφιερωμένο στον Νίκο...

THE MIRACLE OF LOVE

Μια μητέρα από την Αυστραλία με μια μόνο αγκαλιά κατάφερε να επαναφέρει το μωρό της στη ζωή λίγε ώρες μετά τα σκληρά λόγια των γιατρών. Η μητέρα γέννησε δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το κορίτσι μετά από είκοσι λεπτά κατάφερε να αναπνεύσει, ενώ για το αγόρι οι γιατροί είπαν ότι δεν έχει καμία ελπίδα να ζήσει. Τότε η μητέρα πήρε στην αγκαλιά το άψυχο σωματάκι του και άρχισε να το χαϊδεύει και με δάκρια στα μάτια να το σφίγγει στην αγκαλιά της. Λεπτό δεν έλειψε από κοντά της, ο σύζυγος, που και εκείνος ένιωθε το πόνο της γυναίκας του. Και οι δύο τους χάιδευαν το άτυχο παιδί τους λέγοντας του το τελευταίο αντίο, ώσπου ξαφνικά μετά από δύο ώρες βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Το μωρό άρχισε να δείχνει τα πρώτα σημάδια ζωής και στη συνέχεια άνοιξε τα ματάκια του. Η μητέρα περιέγραψε το δράμα που πέρασε στο νοσοκομείο λέγοντας: '' Οι γιατροί με ρώτησαν μετά τη γέννα εαν είχα διαλέξει κάποιο όνομα για το γιο μου-. Jamie τους απάντησα και τότε μου είπαν ότι- ο Jamie δεν τα κατάφερε. Ήταν το πιο απαίσιο συναίσθημα που έχω νιώσει. Ξετύλιξα τον γιο μου από την κουβέρτα και τον κράτησα στην αγκαλιά μου. Τα μικροσκοπικά του χεράκια δεν αντιδρούσαν''. Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας περιγράφοντας τις δύσκολες ώρες λίγο πριν αναστηθεί το παιδί της.



Η Αγάπη μόνο θαύματα μπορεί να φέρει στην ζωή μας!Ας ανοίξουμε τον λωτό της καρδιάς μας σ'αυτά!

Αναδημοσίευση της είδησης από :Tlife

ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΣΥ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΓΩ.....

Σε αγαπάω με όλη μου την καρδιά,
αυτήν που χώρεσε δίπλα στο μαξιλάρι σου
εκείνη που αρχειοθέτησε τις υποσχέσεις σου για ένα μέλλον που είχε διαγραφεί ως κοινή πορεία πριν το παρόν μας καν υπάρξει.

Ήμουν εκεί μαζί σου απ'την αρχή.Σου κράταγα το χέρι και εσύ θεράπευσες την ραγισμένη μου αγκαλιά που πόναγε να σε χωρέσει.

Μα οταν έπρεπε να μείνεις,
διάλεξες από τους δυο μας το εγώ σου...
Καλό ταξίδι μέσα στις αναμνήσεις σου-θα ζω για πάντα εκεί-όσο και αν θες να τις παγώσεις.
Μα να θυμάσαι,ποτέ δεν παγώνει το υλικό που ήτανε καυτό!!!

Ποτέ δεν θα μου το συγχωρέσεις...

Μα έτσι ξέρω να αγαπώ,να δίνομαι,να εκφράζομαι,να ακούω,να μοιράζω.Πιο λίγο δεν μπορούσα.

ΣΧΕΣΕΙΣ:ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΤ

Μοιάζουν οι ανθρώπινες σχέσεις-ιδίως οι ερωτικές-με παρτίδα σκακιού;
Ακόμη και αν ο άλλος έχει εισχωρήσει με το άλογό του στα τετράγωνα της δικής σου μεριάς,πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι ότι θα παραμείνει κοντά σου;
Πόσες κινήσεις αιφνιδιαστικές θα κάνει για να κατακτήσει την μάχη στην καρδιά σου;
Ποιός εκ των δύο θα κάνει πρώτος κίνηση;
Ποιός θα οπισθοχωρήσει της μάχης;Θα αποτελείς στην ζωή του τον ρόλο της βασίλισσας ή θα έχει εκείνος τον ρόλο του βασιλιά;
Αν κάνεις δεν προθυμοποιηθεί να κάνει κίνηση τότε η παρτίδα αυτόματα τελειώνει;

P.S I LOVE YOU

Εκτός από τον παράγοντα του χρόνου,ποιος άγνωστος Χ μπορεί να καθορίσει πότε θα ειπωθεί το "Σ'αγαπάω" σε μία καινούργια σχέση;

BROKEN WING

Άραγε ποια να είναι η μαθητεία που κρύβεται πίσω από το ατύχημα που βιώνω ετεροχρονισμένα;
Η θέληση,η προσφορά,που την υλοποίηση των θέλω μου καταργεί και αγκυλώνει.
Με ραγισμένο το αριστερό φτερό της ύπαρξης μου,μόνο σαν δώρο θα πρέπει να το δω,να το αντιληφθώ,πως έχασα κομμάτια ανοδικά στον ουρανό μου.Ότι ποτέ δεν ήθελα,το βλέπω να συμβαίνει!
Έπεσα και πάλι σαν μωρό,στην μεγαλύτερη ανάγκη.Να εξαρτώμαι.Να βασίζομαι.Να ερωτώ και να σκορπιέμαι,λες και από χίλια κομμάτια απαρτίζομαι.Από σκέψεις αλάνθαστες τώρα αποτελούμαι.

Η ψυχή μου πάσχει από την μόνη αυτής υπηρεσία...

Γλίστρησα στων άλλων γύρω μου το δίκιο.Πως ήρθα μόνη,απροστάτευτη και λίγη.Επαναπαύεται η κρίση πίσω από την παραπάνω αλήθεια.Δεν είμαι μόνη πια.Έχω φτερά να με αγκαλιάζουν έστω και αν είναι δανεικά.Το βάρος μου άλλωστε στην πλάση αυτή είναι αρκετά μικρό,μπορούν οι άγγελοι φύλακες να το σηκώσουν.Γιατί η φιλία ως λέξη,σχήμα,χαρά και νόημα αποτελεί για την ψυχή,πνευματική τροφή και με αναβαθμίζει όταν από αίμα μου δεν πλυμμηρίζεται και δεν απορροφάται.Έχει ζωή στον χρόνο.Αφορμή στην διεκδίκηση.Έχει προσωπείο χαράς,και ζυγαριά για να μετράει λάθη!

Ας ευχηθώ περαστικά στους άρρωστους χειρισμούς μου!

ΕΞΩΣΤΡΕΦΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Πως να μην νιώθω τυχερή,έζησα χτες, ένα από τα πιο όμορφα, ηλιόλουστα από κέφι μεσημέρια.Σε μία γωνία να αδημονώ για κάποιο ραντεβού.
Διψούσα για έρωτα με μπόλικη δόση καφεΐνης,
είχα στην συντροφιά μου λέξεις,φράσεις.αρώματα και γεύσεις μέσα από ελάχιστες σελίδες βιβλίου καινούργιου στην αφή,στην γνώση, μα τόσο αγαπημένου γεμάτο με αλήθειες που σύντομα-μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δεν ήξερα πως τάχα θα τις γνώριζα.
Πήρα το κινητό μου,χρειαζόμουν παρέα,πληκτρολογούσα ελπίδες προσδοκίες τόσες στο κείμενο που έστειλα όσες και μέσα στο μυαλό μου.Άραγε πόση εκτίμηση τρέφω για τον εαυτό μου;
Μόνη ποτέ να μην μπορώ να απολαύσω μία και μοναδική στιγμή;Γιατί να πρέπει να μοιράζομαι τα πάντα έχοντας δίπλα μου το τίποτα;Εκεί θα έστελνα το μήνυμα,σε έναν ευσεβή μου πόθο.Κάθε τηλέφωνο κρύβει σιωπή όταν δεν θες να την ακούσεις.Σου απαντάει μέσω αντίλαλου αυτό που θες να λάβεις,και ας μην πήρε ποτέ το μήνυμα κανείς.Για κάποιον λόγο το σύμπαν κάθε μικρή μου πρόθεση την εκτιμάει και με την διακοή στέλνει τις απαντήσεις.Την αλήθεια!
Μία άνοιξη μέσα στο καλοκαίρι,ένα φθινόπωρο μέσα στην ηλιαχτίδα της καρδιάς μου. 
Το μαγαζί που ήμουν είναι μοναδικό,μία γωνίτσα σκιερή μέσα στο καλοκαίρι.Τρία τραπέζια όλα κι όλα!Ένας μεσαίος καναπές να ενώνει μοναξιές.Μία έξοδος από κάθε μικρή κόλαση εσωστρεφή.Και ενώ σκεφτόμουν φράσεις που θα έφτιαχναν βιβλίο,πρόσωπο που μέσα στην καρδιά μου έχει δικό του άλμπουμ για όσες στιγμές έζησε δίπλα μου χωρίς να είναι κοντά μου,λευκές σελίδες οι κοινές αναμνήσεις,αυτές που μια γυναίκα θήραμα ανάσκελα πάνω σε ξέστρωτα σεντόνια τον πόθο σαν αγρίμι αντιμετωπίζει.Mέσα μου έφτιαξε ναό αφιερωμένο στην τυφλή και απρόσωπη θητεία του, καταφύγιο στα όνειρά μου,χωρίς ποτέ να ήμουνα κάτι σημαντικό για εκείνον,όσο και αν έλπιζα,το μονοπάτι στην καρδιά μου αν και ποτέ δεν διάλεξε να περπατήσει πάντα το πάταγε και έκλεινε τον δρόμο,ποτέ κανένας άλλος να μην το προσεγγίσει.Η αίσθηση της ευγνωμοσύνης ενεργοποίησε τα μάτια μου.

Πέθανα μέσα σου χθες,ξερίζωσα όλα τα κομμάτια μου.

Σε κάθε τελετή αποχαιρετισμού από την κοινή ζωή σου,από στιγμές αντίγραφα που φύλαξες για μένα πλάι σε γνήσιες στιγμές αφιερωμένες σε συντρόφους δηλητήρια στο αίμα,στην ενέργεια,στην πρόθεση.Πιστή μέλισσα,γευόμουν μόνο το δικό σου νέκταρ από τυχάρπαστο λωτό.Για μένα βέβαια δεν είχες αρκετό.Διάλεγες φίδια να με περιμαζέψουν από τον παραδεισό σου.Σε άλλα λουλούδια ποτέ δεν έμαθα τον δρόμο να πηγαίνω,μόνο να φεύγω από τον δικό σου λάτρευες πάντα να με διδάσκεις.Το μέλι το σπαταλάς σε όσες δεν χρίζουν σεβασμού,μονάχα αυτολύπησης!
Ξάφνου βροχή από άνθη σκορπίστηκε πάνω μου,γύρω μου.Έτσι κατάλαβα πως γιόρταζα μία προσωπική κηδεία για όσα απ'τα κομμάτια μου αφιέρωσα σε εσένα...Το σώμα μου αν και νεκρό να ακολουθάει τις προθέσεις σου, έχει βούληση,ξέρει να εκτιμάει.Όλα τα ροζ τα φύλλα μάζεψα να ντύσω την ψυχή μου.
Άραγε όλα τα λουλούδια που έπεσαν στο χώμα μου,είχανε στόχο εμένα ή μοναχά εσένα;Να πάψω να σε προσκυνώ σαν ταπεινή ιέρεια.Υπάρχει μία μικρή θεά μέσα μου,έστρεψα την διόραση μου και επιτέλους με είδε που την είδα.Δεν έχει άλλο χώρο για ικεσίες,άλλο χρόνο για μαντείες.Τον θρόνο της δεν επιθυμεί με άλλη κατώτερη οντότητα να τον μοιράζεται...

Μονάχα εκείνη θα λατρεύεται για όλες τις παρουσίες της,στο θαύμα της ζωής μου!

Αφιερωμένο στο Jar,σε ένα μικρό παράδεισο στην Σύρο....

ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Έχεις εξάρτηση από την ίδια την εξάρτηση,να μιλάς,να σε ακούν,
να κλαις,να σε λυπούνται,
να γελάς,να σου χαμογελούν,
να στεναχωριέσαι και να συμπάσχουμε,
να στηρίζεσαι,να σε σηκώνουμε,
να αγαπάς και να στο δείχνουν,
να χαιρετάς,να σου γνέθουν,
να θυμώνεις,να φεύγουν,
να ξεσπάς,να δέχονται,
να μην φταις και να φταίμε,
να χρεώνεις,να πληρώνουμε,
να ματώνεις,να αιμορραγούμε...
Πότε θα μάθεις απλά να στηρίζεσαι στα ίδια σου τα βήματα;
Σεβάσου αυτό που είσαι για να μην ξεσπάει επάνω μας η μοναδικότητά σου!

ΧΧΧ+Ι Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Επιτέλους,ανήκει στο παρελθόν η προηγούμενη -και διόλου τυχαία-ημέρα.
Η γνώση της ψυχής μου άναψε περισσότερα κεράκια.
Ο δρόμος της καρδιάς μου,με οδηγεί βήματα παρακάτω.
Η πνοή πάνω σε κάθε αναμμένη ευχή,δεν αναμένει λάθη.
Θα είμαι πλέον σοβαρή.Ότι αναμένουν ακριβώς, όλοι βαθιά από εμένα.
Αλλάζω λειτουργίες.
Την πόρτα της συγχώρεσης δεν θα την ξανανοίξω για κανέναν που την έχει δεδομένη,που δεν ξέρει να παλεύει να την κρατήσει ανοιχτή.
Χάθηκε το κλειδί της.Άλλαξε ο κωδικός της πρόσβασης της.
Καμία δικαιολογία λήθης,δεν είναι πλέον εφικτή.
Η υπομονή που κάποτε μου έταξες κουράστηκε να περιμένει.
Πλέον μόνο θα δέχεται σημαντικές αλήθειες.
Ότι σου διαφεύγει,το έχεις απλά διαγράψει.Η ετικέτα "λησμονώ"στο χάρτη των επιλογών μου,δεν έχει ξεθωριάσει,με μελάνι,οι ίδιες σου οι πράξεις -απόφαση κακκούργημα - την χάραξαν.
Οι σειρήνες τραγουδούσαν και εγώ υπήκοος κουφός,τυφλός και άλαλος δεν ήθελα να ακούσω,πως στέκεσαι μίλια μακριά και προς απέναντι,σε άλλη ακτή απ'την σχεδία της καρδιάς μου έχεις διανύσει κολυμπώντας.
και αν υποτίμησες το κλίμα,τις καιρικές συνθήκες,σωσίβιο διάσωσης ποτέ δεν θα φαντάζουν τα φωτεινά κομμάτια μου για σένα.Δεν ήμουν φάρος για να δεις,μόνο για να εκτιμήσεις,πόσα συντρίμμια γλύτωσες κοιτώντας την μεριά μου.
Την σωτηρία σου μόνος την επέλεξες.
Την καταδίκη σου,τόσο την λαχταρούσες.
Το ξέσπασμα της καταιγίδας που έριξες τον εαυτό σου,σαν γλάρος θαρραλέος,απέχει μακριά απ΄την δική μου την σχεδία.
Σώσε τον εαυτό σου και μείνε μακρυά μου αλλιώς μία μέδουσα απ' άλλον μύθο θα αντικρίσεις.
Δεν είσαι μόνο χρόνια,αλλά έτη φωτός μακριά απ'την δική μου την στεριά.
Ναυαγός απ'το όνειρο,μόνο εγω θα επιζήσω!

Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ

Ο Διαλογισμός της Ευγνωμοσύνης

Χαλαρώνουμε σώμα και νου,κλείνουμε απαλά τα μάτια.Παίρνουμε μία βαθιά εισπνοή από την μύτη,λαμβάνοντας φως,αγάπη,θεραπεία,δύναμη και ζωτική ενέργεια.
Με κάθε εκπνοή διώχνουμε ότι δεν είναι συμβατό με την ενέργεια,τις ανάγκες και τα θέλω μας.¨Ότι εμποδίζει τις προθέσεις μας.
Με το δεξί μας χέρι,αγγίζουμε την καρδιά μας.Το κέντρο της ένωσης και της επικοινωνίας με τον Ανώτερο Εαυτό μας,το φωτεινό κομμάτι της ψυχής και όλης μας της ύπαρξης.
Με το αριστερό μας χέρι,αγγίζουμε το 3ο κέντρο,το ηλιακό μας πλέγμα.Το κέντρο της δύναμή μας.
Απόλυτα συνειδητοί,ζητάμε από τον Ανώτερο Εαυτό μας να φέρει στην επιφάνεια όλα τα κομμάτια,τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά για τα οποία αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη και του ζητάμε να τα φωτίσει νιώθοντας αγάπη,ισορροπία,δικαιοσύνη,αρμονία και απελευθέρωση.Δεν υπάρχει κρίση,διάκριση στην σκέψη μας.
Από το ηλιακό πλέγμα,του ζητάμε να τα μεταφέρει στο κέντρο της καρδιάς,ενισχύοντας όλες τις αρμονικές μας σχέσεις με τους άλλους,ότι έχουμε προσφέρει σε εκείνους,στον εαυτό μας,νιώθοντας πληρότητα και ευγνωμοσύνη.Δεν υπάρχουν λάθη,δεν νιώθουμε πλέον πόνο,θλίψη και θυμό για τις επιλογές μας.Μέσα από κάθε βίωμα,από κάθε εμπειρία,γινόμαστε εκλεκτοί και ευλογημένοι.Είμαστε ένα βήμα μπροστά στον φωτεινό μας δρόμο.Βαδίζουμε στο μονοπάτι της ψυχής μας.
Παίρνοντας μία βαθιά εισπνοή από το διάφραγμα εκεί που είναι τοποθετημένο το αριστερό μας χέρι στέλνουμε θεραπεία στο δεξί μας χέρι,στο κέντρο της καρδιάς μέσω της εκπνοής για να αναζωογονήσουμε όποιο συναίσθημα φυλάμε εκεί.
Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία τρεις φόρες και αφού τελειώσουμε,εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας με τις παρακάτω φράσεις.
Ευχαριστώ την μητέρα μου που μου έδωσε ζωή,τον πατέρα μου που την ενίσχυσε.Ευχαριστώ κάθε πλάσμα που είναι γύρω μου,κοντά μου,που με στηρίζει,που γίνεται καθρέφτης των λειτουργιών μου.Ευχαριστώ τον σύντροφό μου που τώρα κάθε μικρό μου βήμα πλαισιώνει και είναι οδηγός μου σε κάθε αναβαθμισμένο μου συναίσθημα.Ευχαριστώ τους φίλους μου που μου έδειξαν τι νόημα έχει η χαρά και η παρουσία μου είναι για αυτούς ελπίδα.
Ευχαριστώ τον ήλιο που φωτίζει κάθε καινούργια ημέρα.
Ευχαριστώ την σελήνη που με πίστη σκεπάζει και ενισχύει το κάθε μου όνειρο.
Ευχαριστώ την αγάπη που φωλιάζει τώρα στην καρδιά μου.
Ευχαριστώ όσους μου χάρισαν πόνο και θλίψη,αναδεικνύοντας τα δυνατά και φωτεινά κομμάτια της ψυχής μου.
Τα παραδίδω σε εσένα ανώτερε αγγελικέ μου Εαυτέ,
Πόσο σ'ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου στο πλάνο της ψυχής μου.
Όταν είσαστε έτοιμοι,παίρνετε μία βαθιά εισπνοή και ανοίγετε σιγά σιγά τα μάτια,σε μία καινούργια στιγμή που περιμένει εμάς να την ανακαλύψουμε!

LAS LAGRIMAS DEL CIELO

"Έδωσα όλο μου το είναι για να γράψω αυτό το βιβλίο.Στερήθηκα απολαύσεις,έρωτες μοιραίους,συναντήσεις απόκρυφες,χαρές πρωτόγονες.Θυσίασα κάθε στιγμή πολύτιμη από το νήμα της ζωής μου.Έκρυψα,γνώσεις αστείρευτες,πάθη,λάθη,απαγορευμένους καρπούς,δεσμούς αιώνιους που έχουν φωλιάσει στην καρδιά μου,σε κάθε σελίδα από την φλόγα της ψυχής μου!
Ο κόσμος με αντάμειψε για όλη μου την προσπάθεια,αναγνώρισε τις θυσίες μου,και έβαλε το μυθιστόρημά μου στην πρώτη γραμμή.Είναι ασύλληπτο πως το ξεχώρισαν ανάμεσα στα προηγούμενα που έχω γράψει και επιμεληθεί η ίδια πάντα σε συνεργασία με τον εκδοτικό μου οίκο "El milagro" ο οποίος με στήριξε σε περιόδους κρίσης.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς το ιδιωτικό κανάλι Α Μπε Θε που με εμπιστεύτηκε και ζήτησε την μεταφορά των δικαιωμάτων του μυθιστορήματος τα δάκρυα του ουρανού να μεταφερθούν στην μικρή οθόνη.Η ισπανική φωνή αγάπησε την δομή του,τους χαρακτήρες και την πλοκή του ανάμεσα σε άλλα χιλιάδες που εκδόθηκαν την τελευταία πενταετία".

-Κυρία Ιμέλντα Σαλμόν πως εμπνευστήκατε το βασικό θέμα της ιστορίας,το ειδύλλιο του Ραμόν και της Πεπίτα,της κόρης του;Βασίζεται σε κάποιο προσωπικό σας βίωμα ή αποτελεί εξ ολοκλήρου μία ιστορία φανταστική με όχημα την μυθοπλασία;

"Σας διαβεβαιώνω πως η ιστορία είναι προϊόν έμπνευσης του φανταστικού μου κόσμου και μόνο.Οποιαδήποτε σχέση με γεγονότα και καταστάσεις είναι εντελλώς συμπτωματική.Ποιά γυναίκα άλλωστε θα ήθελε να συνερευθεί ερωτικά με τον ίδιο της τον πατέρα";

Στο άκουσμα αυτής της φράσης τόσο το κοινό που είχε περικυκλώσει τόσο την συγγραφέα όσο και ο εκπρόσωπος του τύπου,ανέτειλλαν ένα ανεπαίσθητο πονηρό χαμόγελο στα χείλη τους.

-Πότε υπολογίζεται χρονικά η πρεμιέρα στην μικρή οθόνη;

"Αν όλα πάνε κατ'ευχήν το ερχόμενο φθινόπωρο.Είμαι υπέυθυνη στην προσαρμογή σεναρίου καθώς και τις σκηνοθετικές οδηγίες για να έχουμε όσον το δυνατό ένα πολύ καλό αποτέλεσμα ώστε να μεταφερθεί σαν εικόνα στην οθόνη όπως ακριβώς την φαντάζεστε.Ο εκδοτικός οίκος,το τηλεοπτικό κανάλι και εγώ προσωπικά θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να μην δυσαρεστήσουμε το αναγνωστικό κοινό που το βράβευσε πέρυσι ως το καλύτερο βιβλίο της χρονιάς αλλά και όσους δεν είχαν την δυνατότητα να το διαβάσουν εξ'αρχής".

-Έχετε στο μυαλό σας κάποια συγκεκριμένα ονόματα από ηθοποιούς που θα μπορούσαν να ενσαρκώσουν επιτυχώς τους χαρακτήρες του βιβλίου σας;

"Η αλήθεια είναι πως είχα κάποιους επαγγελματίες ισπανόφωνους ηθοποιούς στο μυαλό μου από την περίοδο κιόλας που έγραφα το βιβλίο.Δεν μπορώ όμως να ανακοινώσω τα ονόματα τους αν δεν τους γίνει επίσημη πρόταση για συμμετοχή από το ίδιο το κανάλι.

-Μπορείτε να μας ανακοινώσετε μερικά ονόματα;
"Νομίζω πως σας απάντησα ήδη λίγο πριν πάνω σε αυτό".
-Έχετε δίκιο.Δική μου η παράλειψη!Μπορείτε να μας πείτε πως σας γεννήθηκε η ιδέα για να γράψετε τα δάκρυα του ουρανού;

"Δεν μπορώ να σας κρύψω,ότι πριν από τρία χρόνια,μόλις ολοκλήρωσα το δεύτερό μου μυθιστόρημα, το άλλο πρόσωπο της άνοιξης,το οποίο συγκριτικά δεν είχε την ίδια απήχηση από το κοινό.Αυτό το γεγονός με σόκαρε και με ανάγκασε να κλειστώ στον εαυτό μου και να απομονωθώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.Ένα χρόνο αργότερα,διάβασα σε ένα απόκομμα εφημέριδας μία είδηση που διαδραματίστηκε στο Μεξικό,πως ένας σύζυγος από το Μεξικό,απατούσε την σύζυγό του με τις ενήλικες κόρες του.Όταν εκείνες έπρεπε να αποκατασταθούν στην προσωπική τους ζωή διαλέγοντας η καθεμία από έναν σύντροφο,εκείνος τις σκότωσε και τα φαντάσματά τους τον κυνηγούσαν μέχρι το τέλος.Η ιστορία αυτή ήταν το έναυσμα να τεθώ και πάλι στην μάχη της συγγραφής.Είναι αστείο να σκεφτόμαστε πως την έμπνευση την έχουμε δεδομένη εμείς οι συγγραφείς . Δεν θα έπρεπε να αψηφούμε την σημασία της κατά την διάρκεια της επαγγελματικής μας πορείας".

-Έχετε σκοπό να αλλάξετε κάτι στην ροή της ιστορίας,στην πλοκή,στην διαμόρφωση των χαρακτήρων ή θα αφήσετε το ίδιο ευτυχές φινάλε;

"Η αρχή,η συνέχεια και το τέλος επί της οθόνης.Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο".
Με την φράση αυτή ολόκληρώθηκε η συνέντευξη τύπου ανάμεσα στην εκπρόσωπο της εφημερίδας,η ηχώ της Βαρκελώνης και την επιτυχημένη Καταλανή συγγραφέα,,Ιμέλντα Ρουίθ Σαλμόν.

Η Ιμέλντα Ρουίθ Σαλμόν,κατευθύνθηκε έξω από τον εκδοτικό οίκο και οδήγησε τα βήματά της προς την ράμπλα με προορισμό το λιμάνι της μπαρτσελονέτας,εκεί όπου έμενε τα τελευταία χρόνια.Τα δάκρυα του ουρανού ως βραβευμένο best seller της επέφεραν πολλά αναπάντεχα κέρδη που δεν το περίμενε.Φτάνοντας στην εξώπορτα του σπιτιού της και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια φαινόταν αρκετά προβληματισμένη.Ο αέρας που φυσούσε στο λιμάνι έδωσε πάλι πνοή στην φαντασία της.
Το πρώτο πράγμα που αντίκρυσε κατά την είσοδό της στον προσωπικό της χώρο,ήταν ο φορητός υπολογιστής της.Αφού έφτιαξε στα γρήγορα έναν καφέ μιας και χωρίς την αίσθηση της καφεϊνης στα χείλη,αισθάνονταν μισός άνθρωπος.
Τα χέρια της έτρεχαν πάνω κάτω,δεξιά και αριστερά στο πληκτρολόγιο,η κίνησή τους δεν είχε σταματημό.Το βλέμμα της είχε κολλήσει στην οθόνη και δεν αφαιρούνταν εύκολα από εκεί.
Σε κάθε φράση διαγράφονταν συναισθήματα στο πρόσωπό της.Πότε χαράς,άλλοτε οργής και εκδίκησης,άλλες φορές δάκρυα κυλούσαν στα μάτια της μέχρι που γέμισαν με την αίσθηση της πληρότητας.

Ενάμισι χρόνο αργότερα,ένα σαββατόβραδο σαν όλα τα άλλα,όμως με πιο πολύ σασπένς και ίντριγκα,οι τηλεθεατές είχαν αγκιστρωθεί στις θέσεις τους να μεταδοθεί το τελευταίο επεισόδιο της Καταλανικής σαπουνόπερας,τα δάκρυα του ουρανού.Οι ανυποψίαστοι θεατές αλλά και οι διαβασμένοι αναγνώστες,αντίκρισαν ένα διαφορετικό φινάλε από εκείνο που πολλοί ήλπιζαν και οι υπόλοιποι ενθυμούνταν.Ο πατέρας Ραμόν,υπέστη καρδιακή προσβολή στο γάμο της μονάκριβης κόρης και ερωμένης του,Πεπίτας.
Πέθανε μόνος και αβοήθητος στο κελάρι με το κρασί και έμεινε αρκετές μέρες εκεί μέχρι να τον ανακαλύψουν και να τον αποτεφρώσουν.Κανένας από την οικογένεια δεν παρευρέθηκε στην τελετή.
Υποψιασμένη θεατής κατά την διάρκεια της μετάδοσης του εν λόγω επεισοδίου ήταν και η Ιμέλντα Ρουίθ Σαλμόν.Μόνο που στο δικό της βλέμμα φώλιαζε τώρα η ικανοποίηση τόσο για το άδοξο τέλος του χαρακτήρα που εκείνη έπλασε όσο και για την ίδια τύχη του ήρωα που ο ίδιος της ο πατέρας την είχε εμπνεύσει για να γράψει αυτήν την τραγική ιστορία!

TR(U)EE FEELINGS

Και όμως ζω ν' αντανακλώ όλες σου τις φοβίες
κάθε σου όνειρο και αυταπάτη
κάθε σου ψέμα για την πιο πικρή αλήθεια....

Ήσουνα πάντα σύννεφο που έκρυβες το ουράνιο τόξο
να μην το δουν τα μάτια μου και αλλάξουν επιλογή
όταν κάποτε προτίμησαν της ψυχής σου το σκοτάδι
και έπεισες το βλέμμα της καρδιάς πως είναι το σωστό!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ

2η Ιστορία : Άνδρας ή γυναίκα λαμβάνει κάτι πολύ σημαντικό

ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
12 Ιανουαρίου 1945

Η μέρα που ξημέρωσε δεν θα ήταν συνηθισμένη.Αυτήν την σκέψη υιοθέτησε η Μαρία με το που άνοιξε τα βλέφαρά της.Και όχι αδίκως.Στην άλλη άκρη του κρεβατιού της την περίμενε μια έκπληξη.Ένα κίτρινο δέμα υπογεγραμμένο από άγνωστο αποστολέα προς εκείνη.Ποιος να της το άφησε εκεί άραγε;Η πιο πιθανή εκδοχή ήταν να το βρήκε ο πατέρας της στην εξώπορτα και να το έφερε εκείνος μέχρι εκεί, προτού αναχωρήσει τα ξημερώματα για την χώρα.Ποιος να ήταν ο αποστολέας γιατί ο παραλήπτης σύμφωνα με την διεύθυνση και το ονοματεπώνυμο ήταν ο σωστός.Μαρία Δελόνγκη.Σύμφωνα με το πρωτόκολλο της επαρχίας,κάθε είδους αλληλογραφία έπρεπε να ήταν συστημένη.Μετά την εφιαλτική περίοδο της Κατοχής,το φαινόμενο της λογοκρισίας κυβερνούσε τόσο την δημοκρατία όσο και την ελευθερία του λόγου των κατοίκων του νησιού.Πόσο μάλλον όταν η διεύθυνση μίας παραλαβής αφορούσε άμεσα ή έμμεσα τον ίδιο τον δήμαρχο των Κυκλάδων.Όποιο πρόσωπο ηγείται της εξουσίας στην πρωτεύουσα κυριαρχεί σε ολόκληρο το σύμπλεγμα των νησιών, στις Κυκλάδες.
Δεν μπορούσε να περιμένει τον πατέρα της να επιστρέψει από τα καθήκοντά του για να της επιτρέψει να ανοίξει το δέμα και ας ήταν ανήλικη.Και αν καθυστερούσε θα βασανίζονταν από την αγωνία της.Θα επινοούσε κάποια δικαιολογία αργότερα για να του ρίξει στάχτη στα μάτια.
Σχεδόν με μανία,σκίζει το δέμα με όλη της την δύναμη και καθώς τα κίτρινα κομμάτια πεταγόντουσαν δίπλα και κάτω από το κρεβάτι,απέμειναν στα χέρια της δύο βιβλία.Ένα τόμο της ψυχολογίας και άλλον έναν διαφορετικής θεωρητικής κατεύθυνσης,της φιλοσοφίας.Στην προσπάθειά της να τα ξεφυλλίσει για να πάρει μια γενική ιδέα για το περιεχόμενο του κάθε τόμου,βρήκε ενσωματωμένη μια επιστολή.Το βλέμμα της χοροπηδούσε πάνω στις γραμμές που κάποτε γράφτηκαν με πένα. για να συνειδητοποιήσει την ταυτότητα του αποστολέα:

Προς την συμμαθήτριά μου.

Αγαπητή Μαρία,

Σου ζητάω ταπεινά συγνώμη για την χτεσινή μου αναβολή στο να συναντηθούμε.Γνωρίζω πως κάθε συνάντησή μας αποτελεί πηγή έμπνευσης και δώρο τόσο για σένα όσο και για μένα.
Μέσα από την επαφή μας, δεν μαθαίνεις μόνο εσύ αλλά και εγώ με την σειρά μου.Πως να μένεις πάντα παιδί,να έχεις την έμφυτη περιέργεια να αναζητάς την αλήθεια μέσα από την γνώση των καταστάσεων που προκύπτουν στην καθημερινότητα.Βαθιά μέσα μου αυτή η αλήθεια τρεμοσβήνει.Έμεινα με τις γνώσεις και έχασα το παρόν για να σκέφτομαι,το μέλλον για να ελπίζω.


Με λυπεί αφάνταστα όμως ότι συνδέεις την πηγή των γνώσεων μέσα από μένα και δεν ανοίγεις τα μάτια σου,όλες σου τις αισθήσεις σου, να τις αντιληφθείς.Να είσαι σίγουρη πως η μόρφωση δεν κρύβεται μέσα στις σελίδες κάποιου βιβλίου αλλά φανερά και αναμφισβήτητα έξω από από αυτές.
Η ψυχολογία ως γνώση είναι για να γνωρίζεις πως σκέφτονται και πως δρουν οι άνθρωποι τριγύρω σου και η φιλοσοφία για το πως μπορούν να αναρωτιούνται.


Δεν έχω να σου διδάξω κάτι που δεν ξέρεις αλλά να σου επισημάνω γεγονότα και αξίες που δεν αντιλαμβάνεσαι.
Έγινες μητέρα,έφερες ένα παιδί στον κόσμο.Δεν έχει σημασία η φύση της πράξης αλλά το αποτέλεσμα της.Έκανες μια οικογένεια ευτυχισμένη δίνοντάς το σε ανθρώπους που θα το προσέχουν και θα το αγαπάνε.
Χρόνια παρακαλούσα να λάβω εξ ουρανού, ένα παρόμοιο δώρο και ας έβλεπα όλη την αγάπη και την λατρεία μέσα από τα μάτια του συζύγου μου που δεν πήρε πότε μορφή αλλά είχε ουσία.Ανάμεσα στις δυο μας εσύ είσαι η ευλογημένη.Δεν μπορώ λοιπόν να διδάξω καινούργιες αξίες και θεωρίες που δεν μπορώ στα μάτια σου να πραγματοποιήσω.Κάθε φορά που με κοιτάς,θα νιώθω τόσο αποτυχημένη.
Μην παρεξηγήσεις σε παρακαλώ τα όποια λεγόμενά μου.Δεν είναι δικαιολογίες,μόνο αφορμές.
Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου,την κάθε φράση,την κάθε λέξη αυτής της επιστολής όταν θα αρχίσεις να εφησυχάζεσαι ότι δεν αποκτάς άλλη γνώση,όταν αναρωτιέσαι ποιο είναι το μέγεθός της.

Ψάξε μέσα σου όταν θα θέλεις να με ξανασυναντήσεις.
Υπάρχει η γέφυρα της ψυχής μου μέσα εκεί,όπως και εσύ υπάρχεις μέσα μου.

Και να θυμάσαι πως στον κύκλο της ζωής, κανείς δεν είναι δάσκαλος μα μόνο μαθητής.Όσο θα μένεις ταπεινή τόσο θα ανυψώνεσαι.θα αναμορφώνεσαι.

Σου εύχομαι ολόψυχα καλή τύχη και σου ζητάω σαν χάρη να προσέχεις τον εαυτό σου.

Με αγάπη

Αφροδίτη


Με δάκρυα στα μάτια,η Μαρία διαβάζοντας και την τελευταία γραμμή έβγαλε με έναν αναστεναγμό την πίκρα και την αγωνία που είχε φωλιάσει σαν πουλί μέσα στην ψυχή της και το ελευθέρωσε να φύγει μέσα από το παράθυρο της κάμαρης της.
Πήρε ένα φύλλο χαρτί,αντέγραψε την επιστολή προσθέτοντας μόνο το όνομά της καθώς και την δική της αλήθεια ως δικαιολογία της απομάκρυνσής της από το σχολείο και με το ποδήλατό της κατευθύνθηκε προς το ταχυδρομείο για να αποστείλει την επιστολή στην διεύθυνση του σχολείου.Όχι σαν εκδίκηση αλλά σαν μαθητεία για όσους πρεσβεύουν πως η κάθε σημαντική γνώση ή αλήθεια, μαθαίνεται μόνο σε μια αίθουσα και πίσω από τα θρανία.

Έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε να είναι η δασκάλα της ευτυχισμένη και πήρε τον δρόμο της επιστροφής ανακτώντας και πάλι τα φτερά της προς την γνώση και την ολοκλήρωσή της.